چرا ابرها را سفيد مي‌بينيم؟ ابرها از قطرات آب تشكيل شده‌اند كه ازنظر اندازه بسيار بزرگتر از ملكولهاي هوا هستند. عالت سفيد ديده شدن ابرها، پراكندگي نور از آنها است،
البته علت آبي بودن آسمان نيز پراكندگي است ولي نوع پراكندگي در اينجا به علت بزرگ بودن قطرات آب موجود در هوا در مقايسه با ملكولهاي هوا متفاوت است. در اينجا پراكندگي مي[1] كه وابسته به طول موج نيست موجب پراكندگي نور خورشيد مي شود.
پراکندگی می
در پراکندگی از مولکولهای خیلی کوچک ( کمتر از یک دهم طول موج) پراکندگی رایلی غالب است. برای ذراتی که اندازه‌ی آنها بزرگتر از طول موج است، پراکندگی می غاالب است این پراکندگی الگویی شبیه یک آنتن در یک جهت با شدت بیشتر و تیز تر در جهت رو به جلو برای ذرات بزرگتر ایجاد میکند.
وقتی ذرات مواد در هوا بزرگ هستند، از روبرو پراکندگی می غالب است. چون پراکندگی می وابسته به طول موج نیست، ما اطراف خورشید را درخشان می بینیم. در بالای سر پراکندگی رایلی غالب است شدت پراکندگی می رو به جلوی آن است. چون پراکندگی رایلی برای طول موج های کوتاهتر قوی تر است آسمان را آبی می بینیم. توجه کنید که آسمان آبی، بیشتر آبی به نظر می رسد وقتی که شما به قسمتهاي دورتر از خورشید را نگاه کنید. نور سفید پخش شده نزدیک خورشید به علت پراکندگی می‌باشد که وابسته به طول موج نیست. ابرها در مقایسه با آسمان آبی از سفید تا خاکستری ظاهر می شوند. قطره هایی که ابرها را ایجاد میکنند خیلی بزرگتر از مولکول های هوا هستند و پراکندگی از آنها در طیف بینایی، وابسته به طول موج نیست. لذا تقريبا تمام طيف نور خورشيد را پراكنده مي كنند و در نتيجه به رنگ سفيد تا تيره ديده ميشوند.
محمد سياري زاده
